uyuz velet ben

ay aklıma bir şeyler geldikçe yazasım geliyor.nolcak bu halim benim?
ben küçükken babamın arkasından dolaşırken kaybolmuştum.ağlarken polis amca gelmişti yanıma.niye ağlıyosun demişti bana ben de durumu izah etmiştim (ne akıllıymışım izah etmişim lan) sonra yakışıklı(göbekli) polis amca bana ''kimin kızısın'' dediğinde ''babamın kızıyaaaam'' demiştim-ağlayarak- babam hep önden giderdi,unuturdu beni.çok üzülürdüm bilirmisiniz.babam ''beni sevmiyo yaa'' diye.ama anladım ki evdeki bütüüün lambaları top oynarken kırmama,getirdiğim kedi köpeklerin evi pislemesine,birkaç koltuğu çöpe atmamız gerekmesine,horlarken onu tekmelememe rağmen tek laf etmemesinden beni sevdiğini anladım.sonrada bundan faydalandım tabii! mesela yorulduğumda sırtına çıkardım adamcağızın.tuvalette de popomu asla soguk suyla yıkamaz su ısıttırırdım.kar olduğunda okula kızakla bıraktırdım kendimi.soguk yatağa girmezdim asla,ısıtmalı battaniyem vardı.öyle bi rahatlık içinde büyüdük işte! bi de çok uyuz bi velettim ben.babamı hep kıskanırdım.sevgilisi vardı onun.hiç sevmezdim eve geldiğini gördüğümde koşardım eve hatun da balkondan kaçardı.öyle pis bi şeydim.şimdi ise canımın içidir.pek severim.(çok güzel yemek yapar,sürekli portakal falan sıkar bana)özledim yahu! bi ara gidip göbeğini okşayayım.gitmişken azıcık kitapta alayım dimi.